Mijn lieve huisgenoten hebben me verwend op mijn laatste verjaardag. Ze organiseerden een speurtocht door ons huis en ik moest op verkenning uitgaan om mijn cadeautjes één voor één te vinden. Een kleine hint hier, een kleine hint daar, coole cadeau’s gevonden.

Een van hun cadeau’s was een klein doosje met heerlijke Lush badoliën. Verpakt in een leuk klein zwart eierdoosje, vier kleine brokjes. Een van mijn huisgenoten raadde me aan te beginnen met de zwarte badolie. Zodra de olie zijn zoete geuren losliet, veranderde de olie het warme badwater in een donkere, troebele vloeistof. Ik wist toen nog niet dat de badolie ‘Demons’ (‘Demonen’) heette, om ‘een duistere duik’ te nemen.

Ik trakteerde mezelf niet alleen op de zijdezachte olie, maar pakte er ook een cadeau bij die ik voor mezelf had gekocht in Schotland. Een prachtige luffaspons, een duurzaam alternatief voor je goede oude plastic scrubs. Deze is volledige composteerbaar na gebruik, als je van dat soort dingen houdt (ik wel!). De luffaspons ziet er gek uit. Hij bestaat uit wat lijkt op een doolhof van kleine stokjes, met een paar grote gaten die over de hele lengte van de scrub lopen. Hij lijkt bijna op een doorsnede van een grote paprika, als je het van boven bekijkt. Hij is zachtwit van kleur, lijkt donzig en heeft diepte.

Maar toen ik de spons onderdompelde in het troebele badwater verloor het opeens al zijn charme. Het leek slechts een dun plakje spons te zijn, met grote zwarte gaten erin. Het zag er grijs en zielig uit. Hoe dieper hij onderwater zat, hoe minder herkenbaar het was. Maar zodra ik het uit het water haalde was er niets grijs of donkers aan. Alle complexe kleine lijntjes, alle verbindingen, waren duidelijk zichtbaar van dichtbij. Van boven kon ik kon het einde van de spons zien. Ik kon zien dat het een einde had. 

Soms zijn we zo gefrustreerd over de eendimensionaliteit van iets. Of over het gebrek aan kleur, of het duister wat ons omringt. Totdat we ons realiseren dat we de hele tijd door een filter hebben gekeken, onbewust een onnodige blokkade toevoegend. En het enige wat we hoeven te doen is het filter verwijderen. De spons uit het troebele water halen om zijn witte kleur en diepte te onthullen.

Voor mijn persoonlijk is deze metafoor toepasselijk op hoe ik Gods liefde zag. Ik realiseer me langzamerhand dat ik te klein dacht over Gods liefde. Dat ik het kleiner en minder allesomvattend achtte dan het werkelijk is. Per slot van rekening, ‘dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden nog toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, [zal ons] kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer’ (Romeinen 8:38-39). Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.

Waar werd jouw helderheid belemmerd?